ÖMÜR PERVASI
Aðlamayý özlediðim yerde gülmeye hasretim.
Ýnsan aradýðým yerde dost’a nasýl eriþeyim.
Zalimmiyim, mazlum mu; Ben beni bilemedim.
Namert’ den merde ömür pervasý þu hayat.
Aha geldim yaþýyorum, yarýn düþerim yollara.
Doðarken aðladým bugün gülmek haram bana.
Sitemlerim ah-u zardýr, bunu kim anlaya
zalimden güzele ömür pervasý þu hayat.
Bugünden ziyade mazim aðlattý beni.
Yar dediðim üzdü, dost dediðim vurdu sillesini!...
Babadan geçtim anam bile yüz çevirdi.
Ýnsandan insana ömür pervasý þu hayat.
Beni sorma ben sende gizliyim.
Kalpten bedene; Sorma halimi, bende bir faniyim.
Ne oldum demedim: Biliyorum ki topraðýn esiriyim.
Yaþamdan hayata ömür pervasý þu hayat.
Mahmut Enes haline kâh güler kâh aðlarým.
Seni bilemedim, insandan ziyade kalemime sorarým
Anladým ki: Olup biten her þey varlýðým.
Kabirden mahþere ömür pervasý þu hayat.
12/08/2009
Mahmut Enes YÜCEL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.