DUVARLARIM

Sýrlarýma sýrdaþ oldular, yalnýzlýðýma arkadaþ
Kimsesizliðimin sýrrý onlarda gizli..
Sessizce ortak oldular kaderime,
Ben anlattým onlar dinledi..

Ben sustum onlar inledi,
Ben aðladým, yosun tuttular nemli nemli..
Benimle birlikte neþeyi unuttular kederli,
Benim suskun mahzun duvarlarým...

Sesim onlarda ses bulup yankýlanýyor,
Gözyaþlarýmýn, Ýsyanlarýmýn
Haykýrýþlarýmýn onlar tek þahidi...
Kahrýma, öfkeme siper ediyorlar gövdelerini...

Ben terk etmezsem biliyorum
Onlar beni terk etmeyecekler
En sevilen yardan, en yakýn dosttan daha sadýk
Sabýr taþýndan daha güçlü, benim maðrur duvarlarým...

Herkesden kaçýp gizlendiðim sýðýnaðýmýn,
Son zamanlarýmda tek dayanaðýmýn,
Yýkýntýlar içinde kurduðum küçük dünyamýn,
Yýkýlmaz kalesi oldu benim taþtan duvarlarým....

GÜLÞEN KARADAÐ 04.04.2010
Sosyal Medyada Paylaşın: