kiraz aðaçlarýndan yonttum hüzünlerimi
kimse alýnmasýn diye üstüne,yapraklarýný lâl yaptým
görmesinler diye gölgeni,
üzerinde üþüdüðüm yýldýzlardan bir ay çýkardým
maksuduma incecik kestirdim uzun,sararmýþ saçlarýmý
akþam yüzünü erteledim,tüm gecelerden gebe kalmasýn diye
ben bir tek karanlýða yarenlik edendim,
gündüz gözüyle düþme sakýn peþime
künyemde ayrý deðil gönül ismin
hicabýmdan erteleniyor karanfil tenin
yoksa seni üryan þehirlerden bilirdim
tanýrdým,yakamozlarýn denizden gelen mâi sesiydin
ne gam izin veriyor hazan baharýna ?
ne mutlu üveyliklerim galip çýkýyor nadide sabahlarýma
þair olmak yetmiyor her bir kelimede anlatmak için seni
ki her kelime kafiyelerini þaþýrýyor ,
sanki dil,ýrk ayrýmý yaparmýþ gibi..
kabullenmiyor sensiz minnetleþen kör rüyalarým
týrnaklarýmdan hüzün akýyor sanma,aðlýyor tenim,kederliyim
hüznün yetemediði yerde ,bir çift kalender düþ kýrýklarým var benim
hadi git getir tüm sabrýmý,þimdi baþlamýþtýr göz yaþý dökme mevsimim