ALIŞAMADIM
Bir acayiptir haller, gülende aðlayanda dertli.
Ýnsanlar içinde yalnýz dýr, insanlarýn cümlesi.
Sevinçle yaþarken, soldu ömrümün gülleri.
Ben bu asra alýþamadým; Baba.
Gardaþýmýn köþkü sarayý var; Mazluma kim bakar.
Yediden yetmiþe, herkesin aþk içinde aþký var.
Hýrsýzlar çalýp çýrpar, ardý sýra garipler yanar.
Ben bu asra alýþamadým; Anne.
Mâh yüzünde kipriði var, kaþý bozuk.
Güzellerin her hâli yapmacýk, çað atladýk, coþtuk.
Erkeklerin sinesine þehveti kattýk, tozuttuk.
Ben bu asra alýþamadým; Sevdiðim.
Mahmut Enes bu asrý anlamadý.
Ýnsanlýk mý ölü? Kimse kimseye hatýr sormadý.
Týkandý beynim, kaðýtlar bomboþ kaldý.
Ben bu asra alýþamadým; Efendim!...
22/03/2008
Mahmut Enes YÜCEL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.