DOSTUMMUŞ !

Hep onu besledim, kendim doymadým
Karný acýkýnca "dostunum" dedi
Dað yollarýndayken hiç ses duymadým
Düzlüðe çýkýnca "dostunum" dedi...


Güya þu gönlümdü meskeni, yurdu
Fýrsatý bulunca sessizce vurdu
Sürekli arkamdan konuþtu durdu
Yüzüne bakýnca "dostunum" dedi...


Hiç iz bulamazsýn çamurda, karda
Bu derdin elinden insanlýk darda
Menfaat ararken karanlýklarda
Lambayý yakýnca "dostunum" dedi...


Gönlüm has aðaçtý, oldu kör çalý
Kökünden budandý, kalmadý dalý
Derleyip, toplayýp her türlü malý
Önüne yýkýnca "dostunum" dedi...


Yüzünde bir maske, gönlünde perde
Samimiyet ölmüþ, insanlýk nerde
En has düþmanýmken hain içerde
Kapýdan çýkýnca "dostunum" dedi...


Meðer vazgeçilmez kaynaðýymýþým
En güzel tatlýsý, kaymaðýymýþým
Alemin en kral manyaðýymýþým
Kancayý takýnca "dostunum" dedi...


Öðrendim sonunda ve lanet ettim
Saldýrdým, olmadýk hakaret ettim
Oralý olmadý çok hayret ettim
"Bunda yok sakýnca, dostunum" dedi...


Hikmet Nazlý

Sosyal Medyada Paylaşın: