yakýlmadýk sevdalar var dilimin ucunda sere serpe çöl kumlarýnda yele verilmemiþ
kaçýncý akrep, kaçýncý yelkovanla kaçar hayat kaygýlarýmý gömebileceðim mezar henüz kazýlmadý yürürken adým adým ölüme nemrut karasýna yazýlý sloganlar attým lakin tutuklanmadým göz altýndayým
her soluða biçilir günahlar, sevaplar kýrasým geldi, kaderin elini kolunu suç sayýlmadý bu, en illegal suç iken
köprüden geçene kadar el etek öpmedim kaldým mý bir baþýma parasýz ve sevdasýz
dökülmüþ zift karasý çizgiler alnýma merhameti de, utanmasý da yok zalimin yýkýlmýþ gönül evimle kör þefkatli ellerin iþkencesindeyim
çocuktum pembe boyalýydý odam saf hayallerime bulaþan bu uçuk renkti yüzü kýzarmadý hayatýn, yüz yüze gelince pembesi küllendi, tek buydu bedeli
tanýdýkça insanlarý, utandým insanlýðýmdan karanlýkta tek mavi babamýn gök gözleriydi derinlerinde kaybolduðum, yaðmur olduðum derya yüreðine gömülüp, gurbetime aðladýðým ama mezarýna gül koyamadýðým