BUNCA ZAMAN SONRA

Bir sabah evden çýkarken kapýnýn önünde
Ya da arabanýn camýna sýkýþtýrýlmýþ,
Bir sarý gül görsen
Ýlk andaki þaþkýnlýðýnýn ardýndan
Aklýna gelen ilk ben olurmuyum?
’O býrakmýþtýr, O çok severdi sarý gülleri,
ÞÝmdi nerede, nasýl acaba?’ diye düþünürmüsün?
Yani hatýrlarmýsýn bunca zaman sonra beni?
Ya da ne bileyim,
Eline alýp ’bu da nereden çýktý?’
Diye fýrlatýp, atarmýsýn yere?

Arabanda giderken, ya da evde otururken
Radyoda uzun zamandýr çalýnmayan
Hani o ikimizinde çok sevdiði,
Þarký çalýnsa..
’Sevemez kimse seni benim sevdiðim kadar...’
Aniden irkilirmisin, boðazýna bir þey düðümlenirmi,
Bir damla yaþ dökermisin benim için
Yani hatýrlarmýsýn, bunca zaman sonra beni?
Ya da ne bileyim,
Nerden çýktý bu eski þarký deyip, Kapatýrmýsýn radyonun sesini?

Ben mi?
Ben hiç cesaret edemedim,
Kapýnýn önüne gelmeye...
Ama hep sevdim sarý gülleri.
O þarký hep kulaðýmdaydý
Dilimden hiç düþmedi....
Ben seni hiç unutmadým ki....

GÜLÞEN KARADAÐ
Sosyal Medyada Paylaşın: