Ellerim üþüyor, Titriyorum sokaðýnda... Bilmen için söylemiyorum; Bilmek de istemezsin zaten. Bomboþ ve anlamsýz, Her þey... Sokaðýnýn baþýnda, Avazým çýktýðý kadar Baðýrsam da Duymazsýn... “Unut. Çek git.” diyorsun da Sana her þey basit geliyor. Peþinde koþtuðum bu sevda, Senin için belki Birkaç günlük hevesten ibaret.
“Unuttum.” diyorsun; Sen hiç hatýrlamadýn ki beni... “Boðazýma hýçkýrýk düðümleniyor. Üzülüyorum, aðlýyorum.” diyorsun. Sen hýçkýra hýçkýra aðlamanýn, Ne olduðunu bilmezsin ki...
Aslýnda suç yine bende. Þimdi sen, Usulca ve sessizce, “Bu aþk bitsin.” diyorsun ama Daha baþlamadý ki!..
Sosyal Medyada Paylaşın:
muzaffer gümüştaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.