Dilimsin sen...
Rengi sýnýrsýz tenlere dokunuþumsun.
Yeni dokulara daðýlýþým,
Uykusuz gecelerden uyanýþým,
Ucundan akan hayata
Nefesimi tutmadan dalýþýmsýn.
Sýrdaþýmsýn...
En mahrem unutuluþlardan,
Bilindik kurgulara geçitim,
Iskaladýðým her cümleye
Serzeniþimsin.
Dilimsin sen...
Tükürüðüyle dokunduðu yere
Hayat veren,
Beynimin tarumar yorgunluðunu emen,
Ellerimde hareketlenen
Duruþuna hayran olunasý,
Bir asil tapýnaksýn.
Mabedinde kanýn en koyu tonu,
Mutluluðun bin bir çeþit renk oyunu.
Prizmamsýn benden yansýyan,
Ucunda hayatýn þekillendirilebilen sonu.
Dilimsin sen...
Parmaklarýmýn arasýna aldýðýmda
Keþfe çýktýðým
Harikalar diyarýnda ki alemsin
Ýçine hapis olmaktan mutluluk duyduðum kalemsin.
Adýn Türkçe’ye o kadar yakýþýyor ki,
Yazansýn, çizensin, bilensin
’Kalem’sin...
Elif SEZGÝN
Dip not : Bana nefes verene geç kalmýþ bir teþekkür...
Tüm kalem aþýklarýna ithafen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.