Aþk dediðin gem vurur, sevdiðim böyle akla,
Neden çýkýlýr yola, dizginsiz bir kýsrakla ?
En haþin rüzgarlarý alarak terkimize,
Güneþten de güzeli düþürüp önümüze...
Neden unuturuz hep, dün de gördüðümüzü,
Kaç kere aldanýp da, yýkarýz yüzümüzü.
Bir kez yola çýkýnca, istesem de duramam,
Bulutlar seyre durur, aþkýmý sýrýlsýklam.
Önümüze çýksa da, zehirli bir engerek ,
Her defasýnda derim; "yolcu yolunda gerek".
Bilemez yolculuðu, insan yola çýkmadan ,
Gidilir gündüz gece, arkasýna bakmadan.
Kavuþulamasa da, açýlýr yollar yara !
Ancak bir yara deðer, hasret kalmak diyara.
Her gördüðün yar olur, her toprak diyar sana,
Ýçilir aþk þarabý, zamansýz kana kana...
Güneþte konuk olur, ay’da kalýr bakýþýn ,
Dünyayla birlik döner, senin deðildir baþýn.
Sonunda yolculuðun, sallanan bir el kalýr,
Kolun kalkmaz vedaya, yen içinde kýrýlýr.
Her þeyi hazmeder aþk, kapalýdýr riyaya,
Artýk daðýttýklarýn toplanmaz bir araya.
Gönlün çöle dönerken, seni kimler karþýlar ?
Gömülür sesizliðe, içinde ki çarþýlar...
Seni eylemez olur, kulaðý saðýr daðýn ,
Son kez kiþner boþluða, yalnýz kalan kýsraðýn....
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.