Büyürken sere serpe, kendi öz yataðýmda ,
Düþürdün týrpanýna, tam gök ekin çaðýmda !
Bilemedin, kendimi, nasýl böyle aklarým ,
Biçtin ot niyetine, olmadan baþaklarým.
Göðsümü gere gere, açýyorken poyraza ,
Býrakmadýn düþeyim, þöyle güzel bir yaza.
Bir sevgili koynuna, daha bile girmeden ,
Kaldý memede sütüm, daha emziremeden !
Devrilseydi baþaðým, devrilir gibi saçým ,
Seni görene kadar, kendimdendi ilacým.
Zaten derdim de yoktu, yüz vermezdim kedere,
Çok geç anlamýþ oldum, ansýz düþerken yere !
Kim bilir ki, aslýnda, suç iþler büyüyerek,
Sen biçtin ve kurtuldun, varlýðýmý keserek.
Senin elinde böyle, aðýr olurken yaram,
Bitti dediðin anda, baþlar benim maceram...
Her adýmda, acýyla, koparken bir yanýmýz !
Hangi hoyrat ellerle dövülür harmanýmýz?
Boþa çaba harcarlar, tane vermez baþaðým ,
Kimler, nerden bilecek, bir zalime aþýðým...
Bilmem ben aðlamayý, n’olur yerime aðla !
Deðirmenin suyunu, hiç olmasa sen baðla.
Aðlayarak geçerken, hayat deðirmeninden,
Yine de sen tutsaydýn, aðrýyan yerlerimden...
Ayak direrken aþka, sen oldun ilk göz arým ;
Her þey uzak kalsa da, yakýn olsun mezarým.
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.