Kalemim duygularýmý anlatmaya, Ýçimdeki hisleri yazmaya bile yetmiyor Ümitsiz bir aþkýn kurbanýyken Ýçten bir kahkaha atamýyorumm bile.. Gözlerim yaþlý çaresizce hayata bakýyorken Yaþamak,gülmek o kadar güzelken Yürüyüp,koþmayý bile beceremiyorumm Of ALLAHIM offf nedir benim bu çilemm Ne zaman bende herkes gibi yürüyebilecem Aþkýmý haykýrabilecemmm doyasýya kýrlarda gezebilecem Denize girip, top oynuyabilecemm.... Her gece baþýmý yastýga koydugumda bende bunlarýn hayalindeyimmm.. Sevdigimi haykýrmaya gücüm bile yetmezken , Benim bu hayata isyaným niyee... Çok þükür ki düþünebilme,konuþabilme yetenegim var Ve herþeyden önemlisi nefes alma sebebim varr ANNEM BABAM VE KARDEÞLERÝMMM SÝZÝ ÇOK SEVÝYORUMMM Sosyal Medyada Paylaşın:
ebrulias Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.