Yeter ki sen götür de, baþka diyara beni ,
Sensizlikte üþüdüm, yatýrsan nara beni !
Çöl kesiyor denizim, bugün yine sensizim ,
Yok zaten baþka adý, inan ki, kimsesizim !
Vururken yokuþlara, içim de onca yara !
Ben de þaþtým bu iþe, nasýl çýktým bahara ?
Eðer söðüt dalýný, arý alýr balýný ,
Yükle, artýk çekerim, bir ömür vebalýný !
N’olur sakýn okuma, hazindir benim öyküm ;
Bunca zaman olmadý, kendimden aðýr yüküm.
Gördün, savurdum iþte, bende kalan bir adým,
Ýçimde sakladýðým, birde bu kör inadým !
Yýktým aðýrlýðýmý, kolay artýk yol almam ;
Her þeyi çekerim de, yokluða dayanamam...
Ýster sarý giyin gel, ister görün alýnla ,
Ýster çaðlayarak gel, örtün mavi þalýnla...
Hazýrladým kendimi, sana bir þey demeden ,
Nasýlsa göreceðiz, yokluðu istemeden.
Kim demiþ ki sevgili, ancak kendine yardýr ?
Su yürüdü dalýma, ne de olsa bahardýr.
Bekleme ne olursun, hayat gitmeden güme !
Olanca varlýðýný, sersen þimdi önüme...
Kaç zaman oldu bilmem, ötmez oldu bülbülüm,
Sensizlik inan ölüm, nasýl gelsen kabulüm.
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.