Omuzumuza zaman yüklenir tüm hýncýyla
Geçiyor iþte bahar bakýp bir göz ucuyla...
Sadakatine sadýk kalýrken siyah güller ,
Dilini çýkarýyor menekþeler, laleler...
Bir özlem denizinde kururken dil ve damak,
Nasýl da geç aymýþým, bu mu halden anlamak ?
Ýçim de yýkýlýrken, her gün ýþýklý bir kent,
Gelir mi geçmiþime, þöyle atsam bir kement ?
Lezzeti ne dünyanýn, aðlamak mý, gülmek mi?
Ne dersin, söyle gönlüm, bu bir kuru emek mi ?
Sarhoþ da olamadým, ýhlamur kokusuyla ,
Geçiyor iþte güneþ, kalýnca sakosuyla...
Buðulanýrken baþým, keskince bir ayazda ,
Buz kesiyor bak iþte, elim, ayaðým yazda.
Son sýnýra dayanmak, yorulmak gide gide ,
Geçince gençlik çaðý, kâr etmezmiþ gölgede.
Çýrýlçýplak düþerken, ortasýna bir kýþýn,
Baktýðýn yerde kalýr, düþük yapar bakýþýn.
Güzellik el deðiþir, deðiþirmiþ gibi yer,
Kim binecek kýsraða, vursan da gümüþ eyer ?
Hani kiþner derdiler, sahibine göre at ;
Ne günün hükmü kaldý, ne anlam taþýr saat.
Sandým bir an geçmiþim altýnda kaldý çýðýn,
Bir tek uzuyor þimdi, saçlarý karanlýðýn...
Hayat aðacýmýza düþerken bir gölgelik ,
Fazla seçemiyorum, gördüðüm iki belik .
Karanlýðýn ýslýðý, baskýn gelirken sur’ a,
Geçti vuslat zamaný, bakmam artýk kusura.
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.