SOYLULUK VE SEN

kaygan zeminlerde hatýýralar çoðalttýk ruhumuzda,
vurdumduymaz hatýralarla büyüdük.
seslerimiz ve bir de Tanrýlarýmýz vardý.

Umursamaz aþklarýmýzla,
Adamlarýmýzý kovalardýk namlular ucunda.
Sen hep arkada dururdun.
Yarým
Yalnýz
Soylu...
Canlarýmýz acýsa da, sen hep arkada dururdun.
Ardýnda býrakmak istemezdin kimseyi...
........
Soylular kadar yalýndýn.
Çýplaktýn.
Sen hep Tanrý’yý okþardýn avuçlarýnla,
tanrý olurdun, her yasemin açýþýnda.
Dünya dize gelirdi avuçlarýnýn arasýnda.
sen peþrev ruhunla adam salardýn bakýþlarýna.
........
Dur gitme! diye.

Hoþ vakitlerdeydik,
hoþ dünyalar önünde þarkýlar söylerdik,
Dersim türküleri olurdu yankýlarýmýz.
........

Saçlarýmýza yaseminler takardýk,
Mahsun akardý kanýmýz.
Siyah ve asi,
Son umutlarýmýzla gündüze siyah eklerdik.
Dört baþý zambak kokardý ellerimizin,
Dört baþý dünya olurdu, feri sönmüþ gözlerimizin.
Toprak ve çamur kokardý soylu gözyaþlarýn.
Sen soylu hüznünle,
Dünyayý býrakýrdýn ardýnda...
........

ocak/ 2010

Sosyal Medyada Paylaşın: