ÖMÜR

Günler geçerken yavaþ,yavaþ,
Gözlerimi perdeliyor yaþ,
Saçlar dökülür,bayazlar kaþ,
Zevk almaz olursun hayattan.

Belin bükülür,elinde baston,
Son duraktýr bu,son istasyon,
Ne elbisen kalýr,nede don,
Zevk almaz olursun hayattan.

Dökülür saçlar,kalmaz diþin,
Olmaz yanýnda dostun,eþin,
Birde olmazsa bakacak kiþin,
Zevk almaz olursun hayattan.

Gözler fersiz bakar boþluða,
Özlem duyarsýn hep saðlýða,
Mahkum edilirsin açlýða,
Zevk almaz olursun hayattan.

Titrer ellerin,kaþýk tutmaz,
Týkanýr boðaz,lokma yutmaz,
Yattýðý yerden vücut kalkmaz,
Zevk almaz olursun hayattan.

Sevdiklerin baþýnda hazýr,
Ýçinde bir þey etin kazýr,
Kimsede býrakmazsýn huzur,
Zevk almaz olursun hayattan.

Destan yazma Adil,dur biraz,
Aldýn eline durmuyor saz,
Günler geçer,gelir bahar,yaz,
Zevk almaz olursun hayattan.

18.03.2010
Adil ÜREKSOY

Sosyal Medyada Paylaşın: