hayat bazen acýmasýz kumarýný oynuyordu bir kere, gelecek için. ne sen farkýnda olursun,nede biz yada bizler. sayfalarca anlatýlýr hiç usanmadan,býkmadan. bazen bir damla gözyaþýnda ararsýn teselliyi, bazende hiç unmadýk bir anda karþýna çýkan eski bir dostta. hayat bu yüzden acýmasýzdý.. günler,saatler zamanlar geçerdi, birde bakmýþsýnki yaþlandýðýný hissedersin.. ve hayat son kumarýný acýmasýz oynardý, bir gün habersizce alýr götürürdü melekler diyarýna.. mezar taþýnda yazardý ismin. bekli’de enkýymetli hazinesini býrakarak, yada ona kavuþarak.. iþte hayat; nostalji yaþansada bir damla gözyaþý arasýnda, oynuyordu kumarýný..
05.02.2010
hakan karayanýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
hakan karayanız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.