Ve Şimdi Sustu Şiir!
Sýr oldu,
Düþ oldu yazdýklarým.
Ve iþte sustu þiir.
Gece noktalý döþeðine uzandý,
Daha bir iþtahlý çiseliyor yaðmur.
Küçük bir kýz çocuðu sýnýfta kaldý,
Ýþte tam o an sustu þiir…
Bir daha konuþmadý!
// //
Ne muallimdim ne de talebe!
Henüz kundaktaydý yüreðim,
Ökçelerini ezemedik hayatýn,
Ezemedik ve bitti.
Anamýn ak sütü kadar helaldin oysa ki!
Riyakar davrandý þair,
Tanrýsýzdý taptýðý tüm dinler.
Ayrýlýða kibrit çakmaktan,
Küle dönmüþtü þeytansý tüyler….
Artýk þiir sustu…
Ve nitekim þeytan bile sevinecek bu ayrýlýða!
// //
Aþk idam edildi,
Sansürlendi tüm karanfil bahçeleri!
Eksildi insan kalabalýklarý,
Gönül mezbahalarýnda yalnýzlýk kaldý!
Yaftalanmýþ kalbimle bir nefes uzakta,
Gýdým gýdým eksilirim artýk…
Söküle söküle tekirin ipliðinde,
Biterim belki de!
Bu vedaya yalnýzlýk bile aðladý,
Ve o an sustu þiir…
O an yüreksiz bellendi þair!
// //
Düþ(e)medim…
Utangaç sularda yüzdüm,
Bedenimde sur borularý üflendi,
Kýyametler koptu dün gece!
Bu sensiz ilk gün, ilk gece…
Feriþtahý gelip ayýrmadý ki bizi,
Beynimizle teslim olduk kadere.
Susup yemeli miydik ilk saçmayý yüreðimize?
Belki de kýzgýn plastik misali,
Eriyip karýþmalýydýk topraðýn dibine..!
Kimseleri duymadý þair,
Ve iþte o an sustu þiir…
// //
Haciz koydu gönlüme bu ateþ,
Bir elma þekeri misali,
Yaladý yuttu serseriliðimi.
En aþaðýlýk fantezilerim bile artýk dipsiz kuyu,
Kuracak hayal kalmadý ki konuþsun dili!
Yamansa da tekrar giyilmez bu hüzünler,
Yerle yeksan oldu bize ait tüm fiiller!
Güneþ ýsýtmayý yeðlese de,
Bulutlar çoktan baþlamýþtýr aðlamaya.
Sap olacaðý baltanýn hayaliyle,
Arz eder hazretleri…
Doruða ulaþýr þairin kederi.
Ve o an okutulmaz þiirler.
// //
(ç)alýyorum hayatýný kýsa bir süre,
(ç)alýyorum demiþti kadýnýn biri.
Ýhtar verdi yaþanmýþlýklar günüme,
Ah o dinlemeyen!
Dinlemeyen deli divane þimdi!
Limanýmýn dibine demirledi sandalý,
Kürekleri söylüyordu ne çok sevdiðini.
Anarþi kokardý dilimde ki türküler,
Bir aðýzdan söylemiþtik çok zamanlar.
Hece ölçüsüne yaranamadý þair,
Ve oturamadan karanlýðýn kucaðýna,
Ýþte o an sustu þiir..!
// //
Kalfaydým zamanýn iþlediði demirde,
Hiç martý konmamýþtý kýrýntý ekmeðime.
Evvelin içinde deðil ki düþümüz,
Saklanýr mý bu devirde muskaya sarýlý bir resim.?
Býrakmýþken tüm serseriliðimi,
Yaþ dökmeyeceðin duvarlara yazsam adýný…
Kaç kýdem yükseliriz aþkta?
Çeyizini sermeden gelin gidiyor þiir,
Artýk vuslat bile yalnýzlýk kokuyor…
Dur dese de þair,
Yelkovan zýpýr dönüyor inadýna.
Ve sonunda susuyor þiir!
// //
Yýrtýk bir sevda bu!
Sýnýr bozgunu, kükremesi an meselesi…
Taþlarýn ezdiði diz kapaklarý gibi,
Alaturka fitilli lambalar kadar eski…
Beyaz düþlerle arýnmadan erosun koynunda,
Nasýl alabilirim ki seni koynuma?
Azarlýyor kendini þiir,
Bir çocuk misali susmalý þair!
Eylülde bavullanýr yalnýzlýklar,
Oysa vakit tamam!
Artýk gitmeli þair…
En masum mýsrasýnda susmalý bu þiir…
‘’kýraatýna göre dillendiremedim kudretini diyor þair…
Ve sonunda þiir’’
Kmlfrk
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.