Salın be, Anamur

Ey Anamur,
Kim bilir nasýldýr baharýn,
Yayýlmýþtýr yine ovana,
Sarý, sarý, mis kokulu nergislerin,
Ve açmýþtýr yine þebboylarýn,
Evlerin balkonlarýnda.

Yeþermiþtir daðlarýn,
Çam sedir kokuyordur yine,
Burcu, burcu,
Seni kucaklayan, ormanlarýn,
Kim bilir nasýldýr, yaylalar,
Göçler baþlamýþtýr gayrý oralarda,
Erken kalkýp, davranýn demiþtir,
Davranýn, demiþtir,
Kýl þalvarlý, yörük aðalarýn.

Yollardadýr yine,
Arkasý, kuzulu sürülerin,
Barcýn’ a doðru, giderlerdir,
Kýl þalvarlý, o yörüklerin,
Kimi at üstünde, kimi eþekte,
Kimi de, hala develerle.

Boy vermiþtir, ekinlerin,
Coþmuþtur, sularýn,
Belki de taþmýþtýr, dragon çayýn,
Ve püfür, püfür esiyordur,
Portakal çiçeðini, okþayýp gelen,
Nergisleri, koklayýp gelen,
Meltem yelin, ve rüzgarlarýn.

Kim bir, nasýldýr,
Ovana yaslanan, yeþili kucaklayan,
O masmavi, ak deniz,
Görür gibiyim, uslu çocuklar gibi,
Süzülerek, uyuduðunu,
Ve ilk, bahar güneþinin baðrýnda,
Çam ormanlarýn, karþýsýnda,
Usul, usul yalarken,
Sahildeki incecik kumunu.


Salýn be, Anamur salýn,
Sevilmek en çok senin hakkýn,
Sen doðanýn incisi,
Sen Türkiye’nin en güneyindeki,
Mersin’in güzel ilçesi,
Kim bilir ne çok vardýr,
Senin, sevdalýn.

Yüksel Þanlý er
15 Mart 2010-03-15










Sosyal Medyada Paylaşın: