Ey sevdiðim hayallerimiz vardý bir zaman,
Geçmiþte kaldý þimdi hayaller neden, neden,
Kalbim kýrýk ve dertli, hüzün varda anlaman,
Bir þarkýsýn dilimde, hazan vakti söylenen.
Yýllarda geçse, sönmeyecek aþkýmýz bizim,
Bir sevdadýr yanan hala, kalbimde sevdiðim,
Yýllar ’da geçse sönmeyecek câh_ý verdiðim,
Bir þarkýsýn dilimde, hazan vakti söylenen.
Ey sevdiðim, ne oldu da biz þimdi ayrýyýz,
Aþk sevgi vardý kalb de neden bitti sevdamýz,
Sen þeyda ben garip diye bitmiþ ’ mi aþk_ýmýz,
Bir þarkýsýn dilimde, hazan vakti söylenen.
Bitmiþ sanýp da aþk_ý hüzün verme eyleme,
Sevmez deyip de kýzma, severken þu Yüksele,
Ahh sevdiðim benim, hala gönlüm seninle’ de,
Bir þarkýsýn dilimde, hazan vakti söylenen.
( Mef’ûlü / Fâilâtü / Mefâîlü / Fâilün )
Yuksel Þanlý er
17 Mart 2010-03-17
Ankara
câh : Ýtibar etme, makam verme.