Her bir gidiþinle bir can daha eksilirim
Bir öksüz çocuk peydah olur
Avuntusuz bir sancý çöreklenir gözlerime
Bir yol kenarýnda rüzgârýn insafýna terk edilmiþ
Yalnýz baþýna kalmýþ bir aðaç
Eðilir, bükülür, savrulur inceden ince…
Her bir gidiþinle gökyüzünü kaplar
Rengini yitirmiþ bulutlar
Bir yaðmur iner yüreðimin sahrasýna
Zamansýz bir çýðlýk düþer
Ýçimden eksilmeyen “Ah” larýmýn arasýna
Gidiþinle;
Avuntusuz koyu demli bir keder çöreklenir
Oturur yüreðimin kafesine
Kekremsi bir hüzün tadý yerleþir
Tebessümleri çoktan unutmuþ
Gülümseyiþlerime inceden ince…
Gidiþinle düþer gözlerim döneceðin yollara
Bir zelzele bir tufan kopar
Sensizlikle beraber
Gönlüm coðrafyasý
En kurak aþk iklimine döner
Ýklim ayaz
Ýklim kýþ
Ýklim hazan olur
Bir dolu boran eser geçer
Yuvasýndan düþmüþ
Kanadý kýrýk bir kuþun üzerinden,
Hüzünle çiselenir ýslanýr inceden ince
Gidiþinle
Deðer kulaklarýma bir hasret türküsü
Bir yavan ekmek tadý,
Bir yumruk; düðüm düðüm
Týkanýr kalýr âdem elmasýnda
Bir kuyu dibi Yusuf’u olurum
Çaresizliðimle, kimsesizliðime sarýlýrým
Bir sancý yerleþir sol yanýma
Acýrým, sýzlar içim
Ýlmik ilmik yaþ olur akarým inceden ince
Bilmiyorum anlaman mümkün mü?
Ne kadar anlatsam da, anlayamazsýn beni
Çünkü sen, hiç sensiz olmadýn ki…
perihan tunçok
esmize