Sabah mahmurluğu

Kaç gecedir sarhoþum,
Bir bardak suya muhtaçken dilim damaðým,
Düþlerini yudumluyorum!
Her kâbusta kahraman olacakken tam,
Uçurumlardan yuvarlanýyorum…
Bir anlamsýz boþluk içimde ki;
Ne koysam yerine, neyi eklesem içime
Yine boþ otobüs misali…

Dudaðýmda geceden kalma sarhoþ bir tat,
Dilimde söylediðimiz þarkýlardan nakarat;
Yaðmurda bir yaðýyor ki heyhat!
Otobüsün camýndan bakýyorum gelen geçen herkese…
Kaldýrýmlar dolu, ayak izlerinden bir resim var ki;
Neyin resmi hiç anlamýyorum!
Duraklarda bekleþen bir yalnýzlýk var sanki
Düþler eski, gülüþlerin tarihi geçmiþ çoktan.
Simitçi tezgâhýn baþýnda bir susamýn derdinde;
Kim bilir kimleri doyurmuþ elleriyle?
Bu sabah,
Sana inat yalnýz çýktým sokaklara,
Dudaðýmda son geceden kalma ayýk bir tat,
Dilimde hiç söyleyemediðim þiirlerden nakarat;
Ellerimde bir demet kýrmýzý gül,
Gel de at…

Sosyal Medyada Paylaşın: