KÖZ İLE BUZ

Gözlerinin efsunlu sahrasýnda
Son yeminli þahidiydi kaybolmuþ bir medeniyetin siyah laleleri.
Yeþil ýrmaklar akardý eteklerinden
Menekþe gözlü çocuklara gece türküleri söyler.
Zaman neydi?
Hangi korkmuþ manada kaybetti anlamýný?

Gül dalýnda sesini yutmuþ, gugukkuþu ustasý þaþmýþ,
Çýrak þimdi.
Ne zamandý,
Ne de hudut.
Hadsizliðin tam ortasýnda
Çocuksu yanlarýmýn firar ettiði, bir garip yeþil ada.

Çocukluðumun imkansýz düþü,
Kýrmýzý pabuçlarýmla dolaþtýðým.

Kayýp bir medeniyetin yitik coðrafyasý
Ninemin anlattýðý masallardan kalma.
Gecenin utangaç saçlarýný
Yaðmurun okþadýðý gecelerde
Ayýn þavký kalmýþtý sadece.

Havada az önce geçen yaðmurun býraktýðý amber kokusu
Gözlerinin ikliminde mavi gece yolculuðu,
Mavi uçurumlara...
Kardan beyaz uçurum çiçekleri açarkollarýný
Göðe yükselirken aþk,aþk
Diye semah eder.
Mavi kuþlar yol verir huþu ile uçurum çiçeklerine...


Gözlerinin menzilinde bir çift çýlgýn aþýk,
Köz ile buz.
Vuslata erince,
Gökler kýrmýzýnýn en yanýk tonudur.
Bedenimle ruhumun arasýna giren,
Bir damla gözyaþý süzülür bozkýr yanýðý yanaklarýndan
Yüreðime düþer.
Tek bir damla istemiþtim zaten,
Tuz diye yarama saracak.

Þimdi bir yaným buz, bir yaným köz.
Su mu olmalýyým sevda ateþini söndürecek,
Ya da bir top ateþ cemrediye topraða düþecek...

BUKET CÝHAN TEMÜR
Sosyal Medyada Paylaşın: