GECE

Kimyasý bozulmuþ bu aþkýn
Ýkiz gölgesini taþýmaktan yorgunum.
Aklýmýn ucundaki uçuruma tedirgin adýmlarla gidip geliyorum,
Kaç gece daha ölmem gerekiyor yaþamayý öðrenmek için?
Küskün yýldýzlar çakýl taþlarýný kucaklar, buz gibi öper geceyi Zemheriden.
Kanlýmýn gözleri gibi bakar gece kuþu,
Ahlarýmý tutmuþ týrnak uçlarýn da,
Gözlerinde sus, gözlerinde gece...
Gece ömrümün nakaratýdýr,
Her mýsra aralýðýna yerleþtirir kendini
Mýsra aralýklarým kör karanlýkta kor yangýnlar baþlatýr.

Yine ter yataklarýna yatacaðým.
Omzunmuþ gibi koyacaðým baþýmý yastýða
Ve hücrelerim ölümcül bir virüsü kovar gibi,
Arsýz yapýþkan ter hareleriyle
Çýkarmaya çabalar seni tenimdeki gözeneklerden.
Gün-eyy gelme güneylerden,
Doðudan doðma!
Þimaldir benim güneþim, þimal rüzgarlarýndan beklerim müjdeyi.
Oyunbaz bir gecenin oyuncaðýyým yine
Bütün parçalarým yapboz.
Kaç kez yendin beni,
Kaç kere bozdun,
Þah dediðinde kaç kere yüreðimi söküp aldýn benden?
Mat dediðinde anladým gölgelerinin oyununda bir piyon olduðumu...
Yüzümü yüzüne, kalbimi duvara yaslýyorum.
Duvarlarýn duvarlarýma komþu...
Bakýyorum,
Ateþ böceklerinin aydýnlattýðý pencerene.
Ve külüme muhtaç olan sensin,
Yakýyorsun...
Yanýyorum...
Külrengi geceler yolluyorum sana
Sevgili hasretimin kentlerinden...
BUKET CÝHAN TEMÜR
Sosyal Medyada Paylaşın: