SÜRGÜN-4/Gidiyorum/SON

Hep yokken büyürdü gözlerimde, varken býraktýðýn izler

I.

Gidiyorum…
Bitmiþti zaten tüm hikaye
Sürgünlerden affa aftan sürgünlere
Tek düze bir yaþamdan, yeknesak duygular içerisinde
Gidiyorum.

Sönmüþ volkanlarým küle dönmüþ ateþlerim
Duygularýmý umutlarýma sürgün edip gidiyorum
Kendimi yaþamýn dalgalarýna

Ve karanlýklarýmý fecr-i atiye teslim ediyorum


Yüreðimde vurgun izleri kalsa da mai zamanlarýmdan
Her bir izin üstüne yama ekleyip gidiyorum

II.

Tüm sürgünlerimi sana terk ettim
Affediyorum sana dair yalnýzlýklarýmý
Ey sevgili,
Bilir misin sen nedir af?
Yusuf’un kör kuyudan sesleniþi
Ve toplam iki harf
Ya da yirmi deðiþik anlamdýr af
Rabbine ettiðin tövbe gibi

Þimdi þimal rüzgarlarýndan
Güney doðuya çevirdim yüzümü
Hüznümü býraktým çöl fýrtýnalarýna Mecnun misali
Kuyularda çýnladý sesim ve Züleyha’nýn kulaklarýnda
Attýðým her adýmýmla gidiyorum
Senden ve sürgünlerimden çok uzaklara.

III.

Önce sen gitmiþtin sonra peþinden her þey
Artýk bende gidiyorum kalmasýn geride hiçbir þey


Hüseyin AKOVALI
Sosyal Medyada Paylaşın:

x adamus Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Havin şimdi renksizdir aşk Her Şehrin Bir Hikâyesi Vardır. Rüveyda'ya Siyah Masallar/1 Rüveyda’ya Siyah Masallar/3 Kelebekler ölüyor bu sokakta/Yine Ayten’e AFORİZMA ŞÜPHE VE PİŞMANLIK Sükût / Sus Rüveyda’ya Siyah Masallar/2 İnce Bir Çizgidir Aşk Şimdi ölebilirim/Ayten’e