SÜRGÜN/3
I.
Kendimle hasbihallerdeyim nicedir
Düþüncelerim vurgun yemiþ dimaðýmda, çözemiyorum
Gel dediðimde kendim geliyorum ancak
Git dediðimde giden yine benim
Bir kýsýr döngüye baðlanmýþ umutlarým
Sonsuz sürgünlerde, mai hüzünler yaþýyorum
Sorgusuz sualsiz düþerdim peþine
Dar sokaklarda gördüðüm ýþýklý her çýkýþýn
Yalancý yakamozlar vururdu gözlerime
Sonra karýþýrdý labirentler gibi geçtiðim her cadde
Ne ýþýk kararýr ne yol biter ne de ben dururdum
Keskin býçaðýn sýrtýndan akseden ýþýltý olurdu vurulmuþluðum
…
Ne yaparsan yap bundan sonra kanamaz yaralarým hiç bir vurgunla
Öylesine kayboldum ki afakanlarda kendimden geçme dem’indeyim
II.
Ben, gece ve gölgeler
Sessizce bekleþiyoruz sözleþmiþ çocuklar gibi
Yaðmuru dinliyoruz
Ellerimden günahlarým damlýyordu tövbe sonrasý
Tutunduðum dualarým arýndýrýyordu bedenimi
Ruhumun kasvet çökmüþ sokaklarýnda
Her bir damlanýn sesi yankýlanýyordu
…
Yüreðime çarpýyor kurþun gibi damlalar
Ýçim aðlarken dalga dalga
Oysa gözlerimde yaðardý yaðmurlarým önceleri
Ve kendi gözlerimde görürdüm gökkuþaðýný
Sessizce düþerken renkler yüzüme
Sen hep mavi olurdun ben gri kalýrdým gecelerimde
Heyhat zamansýz kapandý tüm kapýlar suratýma
Çýkýþlarýma uçurumlar yollarýma mýzraklar dikilmiþ.
Sanki gürûh-u mekruh arasýnda sýkýþmýþ gibiyim
Hasta-i bed renk korkularda suretim
Savrulmaktayým
Adým adým yaklaþmaktayým sensiz son’a doðru
III.
Bukaðýlar vuruluyor ayaklarýma çivili zincirlerden
Mil çekiliyor gözlerime kýzgýn uçlu demirlerden
Artýk aðlayamýyorum.
Ve sevda…
Çýkaramadýðým bir vuslattý içine düþtüðüm sürgünlerden
Hüseyin AKOVALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.