Tüm þiirlerimi yolladým bugün
Uzak ülkelerin, ýssýz zindanlarýna
Dönüp bakamadým arkalarýndan
Elimi tuttum usulca, vedaya kalkmasýn diye
Ne bir sevgi sözcüðü
Nede hoþça kal döküldü haznemden
Öylece gittiler adým adým titreyerek
Ýsli, puslu, siyah bir matem karþýladý onlarý
Huzur kisvelerini çýkartýp aldýlar üzerlerinden
Teslim aldýlar ruhlarýný kelimelerimin
Gözlerini kapayýp ilerlettiler karanlýða
Paslý zincirlere vuruldu bedenleri
Kan sýzdý harf duraklarýndan ince ince
Aðladýlar içli içli sýzlanmadan
Aðýtlar karýþtý akan gözyaþlarýna
Karalar baðlandý ak anlamlarýna
Koparýldý tüm baðlaçlarý tek tek
Bozuldu i mgeleri, devrildi cümlem
Dayanamazdýk ki bu zulme, ne þiirlerim ne de ben
Eridi varlýk, koptu âlem, düþtü düþler
Kýrýldý umutlar, bitti þiirler
Ve bittik gittiðimiz sürgünde
altýmartikibinon