Bir omuzu düþük, Yürüyordu, aðýr aksak adýmlarla, Islak kaldýrýmlarda. Besbelliydi, Kafasýnýn karýþýk olduðu. Dalgýndý gözleri, Gidiyordu bir yerlere. Mantýðýný Siyah gardrobunda unutmuþ, Yüreðinin götürdüðü yerdi gittiði Ürkek, belki de korkakçaydý, Tüm ezginliði ve yaþamýn çizgileriyle, Yoktu dediði bir þey kimselere, Acýsa da, kanasa da Yine de maðrurdu yüreði. Hapsetmiþti içine, Müebbetti bedeninde duygularý. Onun da vardý umutlarý, tüketmemiþti yine de, Arýyordu gerçeði, daldýðý hayal dünyasýnda. Yaþar mýydý, yaþatýr mýydý yaþanmamýþlýklarý, Ýnandýðý, yüreðini açtýðý. Der miydi "Hoþgeldin", Der miydi "Kal ve gitme" Yürüyordu Ve kaldýrýmlar hala ýslaktý...
Aydýn
Ist. 06.03.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
can.er Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.