Aðýr hasarlý bedenim, Kýrýk, dökük ve harabe, Bir sen, bir ben kaldýk bu þehirde, Biçare gönül virane. Gecenin karanlýðýnda basýyor hafakanlar, Üzerimde simsiyah çatýlar. Çeksem de yorganý ta baþýma, Yumsam da gözlerimi sýmsýký, Çökmüþ üzerime, kýpýrdayamýyorum. Uzatmak istiyorum ellerimi, Tutmak, saçlarýna tutunmak, Nefes almak göðsünde, Baþýmý yaslamak omuzuna. Olmuyor ! Yoksun ki aslýnda. Var saydýðýmsýn, hayallerimde ki gerçek, Olur mu olmayaný sevmek, Düþlerde yaþamak ve yaþatmak. Dön artýk, gel kendine, Aç gözlerini ve gör gerçeði, Kabullen! Sevmek senin neyine...
Aydýn
Ist. 21.03.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
can.er Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.