NİHAYET...

bir gariplik var havada
baygýn bir rayihayla tütsülenmekte akþam
kýpýr kýpýr sürülmüþ bir toprak gibi gümrah gönlüm
kýþkýrtan filizleriyle çatlayan bir tohum güzelliðinde acýlar

bekliyorum
yüz binlerce þair gibi þu an
yek nefes
neyi beklediðimi bilmeden
ya da bilmezden gelerek bildiðimi

ne güzeldir
kendimi güvercin kanadýndan kopan bir tüy gibi hissettiðim zamanlar

…


alýp baþýný gidenlere imreniyorum
o ne güzel bir tahakkümdür gönlüne
o nasýl bir darbedir sevda iktidarýna
nice bir geçiþtir gururla cinnette mahkûmken kalanlar

kuþanýp ihtiþamýný
uðursuz pelerini savrulurken omuzlarýndan
bir hýþým çýkýp gidilir ki köhne yüreklerin caddelerinden
ölümcül bir ihanettir nihayet
kan gövdeyi götürürken arka sokaklar

...

dönüþü olmayandýr
buðuludur
saydamlýðýný yitirmekte camlar
sýrlarý dökülmekte
kararmakta aynalar
ve en can alýcý yerden kanamakta
keþfedilmemiþ bir iç deniz suskunluðunda yýllar

ah benim med cezirden azâde sularým
usul usul kýyýlarýný okþamakta gönlümün
kavruk çimenlere uzanmakta içimde bir haziran
sunakta unutulmuþ bir kurban gibiyim
can çekiþmekte güftelerimde hatýralar

…

yakýþýyor küsmeler bu gençlik kavaklarýma
çocukça dudak büküþlerine de aldýrmýyorum
umurumda deðil esmeleri
üstelik omzunu silkip dalga geçmekteyken þarkýlar

þimdi söyleyin bana ey kalem ehli þair taifesi
niye bu kadar kalabalýk tenhalýkta yalnýzlýklar

ölümcül bir ihanettir nihayet yazdýklarýmýz
kan gövdeyi götürürken arka sokaklar…

CEYDA GÖRK
4MART2010

Sosyal Medyada Paylaşın: