ardına bakma
Düþtüm yine çamurun ortasýna bahar diye,
Hayata takýldý ayaðým,
Belki de hýrsýma,
Hayallerime de olabilir,
Sana da.
Sen miydin ayaklarýmdan tutunan,
Yürümeyeyim diye yolumda,
Ben miyim þimdi ayaklarýnýn dibinde
Ve kir pas içinde.
El deðmemiþ umutlarým,
Þimdi kan karasý ve çamura bulanmýþ.
Erkekler aðlamaz biliyorum,
Zaten aðlamýyorum,
Sensin gözümden düþen damla damla.
Sessizliðin yankýlanýyor þimdi odamda.
Çok sendelendim ben,
Senden önce senden sonra,
Hayat yolunun çamurunu iyi bilirim,
Taþýný ve dikenini.
Yokuþunu ve iniþini.
Damla damla düþürdüm gözümden,
Bir zamanlar sevdiklerimi.
Yýkýlmadým!
Düþtüm yalnýzca yere,
Yuvarlandý ruhum derinlere,
Bakma sen kan revan içindeki yüreðime,
Ýlk hançer deðil saplanan göðsüme.
Bekleme þimdi beni,
Ýzleme sensizliðin izlerini,
Yüzüne vurmam hissettirdiðini,
Erkek gibi erkek yalnýz çeker çilesini.
Hiç kimseye çiðnetmez acýsýný ve sevgisini.
Madem çiðnedin benliðimi,
Ardýna bakma artýk sevgili,
Eski sevgili,
Kendini eskitmiþ sevgili…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.