KIYAMETİMSİN
Kýyametimsin…
Yüreðimin kaldýrým taþlarýný adýmlýyor gözlerin,
Ellerin ruhumun en mahrem yerlerinde geziniyor,
Saçlarýnýn kokusu rüyalarýmda,
Senin olmadýðýn zamanlarda,
Uzak iklimlerin karanlýk fýrtýnasý deðil artýk bana ölüm.
Martýlar geliyor senin ikliminden,
Ihlamur aðaçlarýnýn kokusu deniz kokusuna karýþýyor,
Senin kokun cennetin kokusuna,
Bir sam yelisin, saçlarýmý okþuyorsun pamuk ellerinle,
Gözlerime bakýyorsun uzun uzun,
Aðlýyorum bir çocuk gibi içimi çeke çeke,
Gidiyorsun.
Üzerime yýkýlýyor dünya, nefes alamýyorum.
Kýyametimsin,
En kýymetlimsin,
Gözlerine bakamadýðým,
Bakmaya kýyamadýðýmsýn.
Benim yeryüzümde cennetimin kendisisin,
Ruhumun azadýsýn, gözyaþlarýmý dindirensin.
Geliþinle hayat veren,
Gidiþinle öldürensin.
Kýyametimsin…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.