TUTSAKLIĞIM

benim gözlerim var, olaylara senden alýþkanlýklarýmla baktýðým gözlerim .
adýmlarým seni ararcasýna gittiðimiz yerlere mýhlandý,
günün gecenin saati yok bende, saat hep senin ekseninde döndüðüm anýlarým
kaçý gösterirse onu vuruyor içimde.
oynak ele avuca sýðmaz dakikalarýný taþýyorum cüzdanýmda
þiirlerinin arasýnda taþlaþýyor , yerinden kýpýrdamýyor kelimelerin,
öykülerini öksüz býrakmamak için günde üç öðün suluyorum göz yaþlarýmla
biraz daha büyüyor içimde her virgülün her noktan,
saygýlar sunuyorum her okuyuþumda ünlemlerine
hasret baþlýyor þafakla ve hasret gün boyu; bir aydýnlýk, bir gölge geceye varýyor
senden ayrý trenlerin son istasyonlarýnda inenler koþar adým yürüyor
çok uzaklara gidemeden hayalin kapýyor içimi
hayalin tuzaklar kurmuþ
ben bile bile de olsa yakalanýyorum
þurda oturmuþtuk, þurda bir sigara içmiþtik, öpüþmüþtük þurda bahaneleri ile,
gülümseten tutsaklýklarýnda ancak mutlu gönlüm
elalem alýþtý sensizliðimde soluduðum kahýrlara
yedi kat eller ezberledi seni ne çok özlediðimi ve ne çok sevdiðimi.
artýk deli diyende kalmadý ardýmdan herkes kabullendi,
beni bu aþk ile býrakýp gitmenin þerefsizliðini.
varsýn acýsýnlar ben onlara daha çok acýyorum bilmiyorlar
sevenlerin en derin tutsaklýklarda ancak gülümsediðini
gülümseten tutsaklýklarýnda ancak mutlu olduðumu göremediler
her nefes alýþýn gözyaþý olduðunu bilmiyorlar
anla kimse sevmedi benim seni sevdiðim kadar..

Sosyal Medyada Paylaşın: