Bir ifrit gibi kudurur, içim de kaç þiir durur ?
Sayýsýnca saçlarýmýn, her biri ayrý sorudur.
Bilmedim ince bir neyim, söylemedin kaç kiþiyim,
Kendime kapalý kapým, içime nerden gireyim ?
Yalnýzdým yola çýkanda, bir tan vakti aðaran da;
Gemileri yakmýþtým ben, bir þey kalmasýn arkamda.
Islandýk onca zamandýr, durmadý kýrkikindiler;
Bunca asi, bunca dilber, hangi durakta bindiler ?
Nasýlda böyle çoðaldým, çoðaldýkça, daha yandým,
Görünmedin bunca zaman, kapýlarýna dayandým!
Aç artýk þu kapýlarý, yabancýnýz deðilim ben,
Ayný evde kalýyoruz, ikimiz olduk bir beden.
Kime ne geçmiþim benim, kaç kýralý devirmiþim,
Aç kapýyý göreceksin, ben artýk uslu derviþim.
Dilim de hu, bir de ahým, yana devrili külahým,
Arýndým, ar sularýnda, kalmadý artýk silahým.
Daðýt þu kalabalýðý, öldür artýk barbarlýðý ;
Ta dýþardan duyuluyor, içimin acý çýðlýðý...
Patlamadan, son madenim, özgür kýl içimi benim;
Abamýn altýna saklý, görmedin beyaz kefenim.
Demiþlerdi bana bir gün, yar denince yarýlmalý,
Kýldan ince de olsaydý, yol dediðin varýlmalý.
Nazý bir baþka olurdu, hatýrla bize kýzlarýn ;
Yine bir akþam oluyor, düðünü var yýldýzlarýn...
Yanlýþ yapmasan bir daha, konu komþuya aldanýp;
Yürüyorken ben içime, bütün varlýðýmý alýp...
Sürmele þimdi kapýyý, otur benimle diz dize ;
Aðlayalým hýçkýrmadan, garip kimsesizliðimize...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.