Güvercinler uçmaz, gözlerimizden,
Gün eksildi artýk, penceremizden !
Narin söðüt gibi, cansýz eðildim ;
Ömrün de yazý var, kýþý var, bildim.
Haberim yok artýk, ne var göklerde ?
Þimdi kalýyorum, düþtüðüm yerde !
Bundan böyle rahat olsun içiniz;
Iþýklarý yakmayýnýz, geçiniz...
Gözlerimiz gibi, açýk yolunuz,
Son duraða kadar, mutlu olunuz...
Aklým da kalýrken, tek balýn adý,
Meðer çok acýymýþ topraðýn tadý.
Kaç kez aldanýrken gökçe çiçeðe;
Yüzümüz çarpýldý, acý gerçeðe !
Bakarken hayata, böyle yukardan,
Þimdi gözlerimiz açýlmaz kardan !
Yüreðim eksilir, bir bir gidenle;
Buralar çok soðuk, üþüdüm anne...
Bahar geliyormuþ, öyle dediler;
Neylesin kuru dal, bilemediler !
Karlar erise de, ne deðiþecek,
Hangi rüzgar, nere sürükleyecek ?
Uzaktan görünür, ince dumaný ;
Bundan böyle artýk, yanma zamaný.
Hangi gözdür, hangi gönlü ýsýtýr ?
Çatýl bir ocakta, yan çýtýr çýtýr...
Morarsýn dudaðýn, kalsýn dilin lal,
Isýnsýn bir çoban, elinde kaval.
Saçlarýndan düþür, kýzýl gülünü;
Eþelerken, ocaðýmýn külünü...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.