Karanlýk bir sokaða büzülmüþ, Diþliyor kuru bir ekmeði. Suyun içine batmýþ çýplak ayaklarý, Donmuþ kalbi de, göz pýnarlarý gibi. Acýmasýz bir dünyada, yapayalnýz, O ýslak kaldýrýmlar onun yuvasý. Sevgisiz, þefkatsiz ve yalnýz Bu yaþamdan kimse çekmez onu Ne de olsa adý, Fakir Çocuk!
Bu þiiri onyedi yaþýnda yazmýþtým..
Sosyal Medyada Paylaşın:
feray soydan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.