bir sabah uyandýðýmda þefkatli bir el bulsam baþýmda
ya da içime doðsa hiç habersiz insem tren istasyonuna
ve beklesem siyah raylara bakarak
yolcular inse birer ikiþer
son vagondan sen insen...
yaðmur yaðýyor vapur iskelsinde martýlar saklanýyor
saçak altlarýnda oturmuþ sokak çocuklarý
uzaktan ýslýk çalýyor kaptan
yanaþýyor vapur iskeleye
yolcular telaþlý iniyorlar
ve sen iniyorsun saçlarýn ýslak...
ve ben seni bekliyorum her durak arasýnda
kirpiklerine takýlmýþ uçurtmalarým
çocuk düþlerimin peþindeymiþcesine
usanmadan koþuyorum her istasyona
her iskele benden sorulur
ben kapatýrým pencerelerini terkedilmiþ evlerin...
mevsimleri kovalayan rüzgarlarda uçuyor þimdi
geri getirecek bir bahar bekliyorum
ve çiçekler yeniden açacak
ve dallara su yürüyecek
gelincik bahçeleri olacak gözlerim
biliyorum sen geleceksin
sen geldiðinde bahar gelecek...
31.12.2009
Orhan Bektaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.