Ben seni unutmaya yaklaþmýþken Söyle nerden çýktý bu yaðmur Bu bulut bu rüzgar bu keskin ten kokusu Ne kötü , yalnýzlýða alýþmýþken Her þey yeniden diriliyor Çiçekler çýkýyor topraktan Aðaçlar meyveye duruyor Ateþ böcekleri süslüyor geceleri Bütün ýþýklarým sönmüþken….
Gemiler dönüyor limanlara Kim bilir kaç fýrtýnaya tutularak Kaç ocak tütecek sevinçle Kaç kucak dolacak özlemle Ýçimi seninle dolduruyorum yeniden Yokluðunla bu denli barýþmýþken…
Belki de Haziran sýcaðýndandýr Gözlerimin tuzla yanmasý Geçer belki de soðuk bir duþla Kolaydýr tenin kandýrýlmasý Hele bir eylül sancýsý tutsun Sarý sonbahar hüznü düþsün Sen o zaman gör bir de Nasýl geçer gönül yanmasý… Yüreðin sönmez ateþlerde kavrulmuþken…
13.06.2009 Orhan Bektaþ Sosyal Medyada Paylaşın:
kaptan5461 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.