Eflatun bir hatýranýn
Yürekten toplayabildikleri kadar özgürsün...
Kays’ýn fermanýnda
Mýsralara tutsaksýn...
Gecenin sürgüsünü çekince gözlerine þafak
Körlüðün kadar olgun
Duyduklarýn kadar uzaksýn...
Yarým kalan þiirlerin soluðu saçlarýmýzda kendinden geçerken
Düþerek büyüttüðümüz çocukluk
Ürkek cümlelerin kýyýlarýnda suskun...
Bilmediðin betimlemelerle söndürdüðüm ateþin
Tende kül rengi piþmanlýklarýmýzdýr
Gridir adýn
Ve maviye yasaktýr...
Þakaðýndan vurulmuþtur huzur
Kanrevan içinde
Yalnýzlýðýmýza sýðýnmak
Terk edilmeler adýna
Alýnan son adýmdýr...
Aslýnda
Günahlarýmýzýn boynunda
Ýleriye doðru atýlan her adýmýn yankýlarýyýz...
Bir siyasi düþünce kývamýnda
Saða ve sola bölünmüþ
Önemsenmeyen bir mektup gibi
Tam ortasýndan yýrtýlmýþýz sadakatin...
Baharý kýþa çeviren
Sonhabarý mazlum kýlan
Yazý unutturan bir hikâyenin
Kuzeyi ve güneyi
Yorgun bir savaþ meydanýnda
Kalabalýklýðýn tam ortasýnda
Ýki yabancýyýz
Bilinmeyen bir melodinin son iki notasýyýz
Hiç tanýmamýþ gibi gözlerimin rengini
Tende hiç öldürmemiþ gibi arzularýmýzý
Sinede býraktýðýn kokularý sökerek
Kuytuma düþen gölgeni kurban ederek ayrýlýða
Git...
Artýk
Leyla baþka kollara sarmalanan
Kays baþka yüreklere daðlanan
Ýki yabancýnýn kitabýnda
Birbirine el
ölümsüz kahramanlarýz...
Saruhan Osmanoðlu
S.C
"Onun hikâyesinde s/onsuzluða tutsaðým"