Doðum günümde ölmek isterdim anne,
Bir cemre gibi düþmek geleceðe
Kalemin kaðýda yazmasý gibi sevmek isterdim
Yaðmur damlalarýný biriktirmek isterdim avuçlarýmda
Her biri gözyaþý gibi düþmesin diye topraðýma.
Düþünmek isterdim sevmek ne demek diye…
Bir tiyatro sahnesinde izlemek isterdim hayatýmý perde perde…
Ve her seferinde gülmek isterdim çaresizliðime…
Tebessüm olmalýydým aðlayan bir bebeðin gözlerinde
Ve bilmeliydim hayat ile yaþam arasýndaki ince fark nedir diye?
Anlatabilmeliydim derdimi ve söz olmalýydým söylenemeyen cümlelere…
Hasret olmalýydým bir anne ile yavrusu arasýnda
Uzaklaþtýkça perçinlenen sevgi olmalýydým aslýnda
Bir kaldýrým mühendisi olmak isterdim anne
Okuyup saçlarýmý aðartmak yerine
Hayatý anlamak isterdim öylesine…
Mücadelesi olmalýydým ekmek parasýnda sýkýntýlý bir babanýn
Bu sayede üzmezdim her þeyi isteyip seni de
Susmak isterdim konuþtuðum bütün anlarda
Böylece cümlelerin cam incesi keskinliði
Ayýrmazdý ortadan ikiye sevgimizi
Bölücü olmak istemezdim anne
Bir masal gibi deneyimlerinden þarap yapmak
Kana kana içmek isterdim delice…
Zaman geçiyor
Ardýmda çamurlu ayak izleri
Gücüm olsa da temizlesem kadife düþüncelerini
Sevebilsem keþke
Bu sayede yüreðin boþ odalarýný doldurabilsem
Toz pembe bir renk dolup taþsa
Gözlerimden ellerine…
Karanlýðý sevmezdim bilirsin
Hep bir günah çýkýp boynuma sarýlacak diye korktum
Halbuki boynumuza sarýlan kendi gölgemdi
Dedikleri gibi
Kendi gölgemizden korktuk
Hiç büyük çýlgýnlýklarým olmadý benim
Bir sýkýmlýk bedenimin içinde fýrtýnalar yarattým
Kendi senaryolarýmda kendi sonumu yazdým.
Sonunda ;
Düþmeyi de öðrendik
Kalkmayý da kimseye isyan etmeden
Biz fiyakasý yüksek olup
Kiþiliði beþ para etmeyenlere inandýk
Ücra bir köþesinde ömrün
Saçlarýmýzý yolarak
Aðzýmýzda oynatarak kelimeleri
Sövdük
Sövüldük
Kýsacasý istenildiði gibi yaþadýk..
Gidiyorum ben Anne
Arkamda býrakarak bütün anýlarý
Ve doldurarak þarap kýrmýzýsý acýlarý yüreðime
Adým adým sessizce akýyorum yaþanýlanlarýn içinden
Altýmda okyanuslarý dize getirerek
Geçiyorum nefesinden ömrün
Sillesini vurarak mevsimlere ihanetin
Susuyorum
Baþka semalara koþuyorum..
Ben bugün doðdum anne
Alnýnda birkaç damla ter izi býrakarak
Geçtim ruhundan gerçekliðe
Ve bugün ölüyorum anne
Seni yalnýz býrakmak istemezdim
Ama ölüm böyle bir þey iþte.
Elimde olsa
Öldüðüm gün tekrar doðmak isterdim anne…
Saruhan Osmanoðlu
S.C