Hadi gönül söyle benim yerime
Kýraðý vurmuþtu sözcükler üþüyordu
Öyle paradoksal öyle mistik cevaplar
Ne inkâr ne de tasdik edilebilir
Arlanmaksýzýn ruh incitmekte
Caný aðrýyor gönlümün
Cevaplarýn içindeki ifrit
Siyah týrnaklarýný ruhuma geçiriyor
Annemin yanaðý gibi sevdim dostlarý
Bir de memleketimi…
Erinç ilence uðramýþ
Sükûnum düþtü
Kýrýk bir kaldýrým taþýnda buldum
Kýrýlmýþtý
Ya gönül zamanýn hangi anýnda yosun tutmuþtu
Soracak onca þeyim var
Paylaþacak hiç kimse
Ateþe attým sözcükleri
Kimi kýrmýzý kor dudaklarýyla
Kiminin dili alev belirtisi
Sakýn kýzmasýn yakamozlar
Kar etmez
Gök parçalanmýþ
Ne fecir ne tan yeri bir þey
Eðildi batýþýna arýnmýþ bir dil
Zemheri ayazýnýn kestiði sözcükler
Kalplerin terbiye etmediði bir üslup
Kelime savaþý feci boyutlarda
Ateþ püskürür gibi kelime püskürür
Sözün sözü var söze
Üslubun soracak hesabý
Kalmadý ne bir adap ne bir edep
Ahlak bitap düþmüþüm
Ben de dâhil, o da dâhil, hepimiz iþte
Anla depremi içindeki fayý
Ben artýk eskisi gibi deðilim
Devran deðiþti demeyelim!
Kimse hak etmiyor bu kepazeliði
Bu vicdanlarýmýzýn ayýbý
Görmediðim bir bambaþka ahlak var
Çok silahtan tesirlidir halleri
Tereddütsüz yargýlayalým kendimizi
Gönül! Ýnadýma yazýyorum bunlarý
Biz daha çok çekeceðiz
Ýçimize üflenen rüþvet suçlarýný
Bilemem, ahlakýn kaçadýr hava parasý!
Kime bu kibrin?
Kuran da ayetlerden biri þöyle der
"Belki alay ettikleri, kendilerinden daha iyidir."
Birbirimize geç kalmýþýz
Yatacaðýmýz yeri hiç birimiz bilmiyoruz
Ýstemem dostsuz dünyayý
Neyleyim sevgiyi gönlün dostu olmayýnca
Bir býçak darbesi,
Baðrým aðýr yaralý
Alýnganlýk etmiyor yorgunum, yoruldum!
Söz cephesinde kaç kere þehit düþtüm
Elimde atýk sözlerin
Enkaz bir denizde nakþettiðim gergefim
Ya sözleri yutar aþarým
Belkide kaybolur batarým
Karþýndakinin doðruyu söylediðini farz et
Esrarengiz yaþam katý ve fýtratýnda þeytani duygular
Aðýr baþlý yürekler kendinizi paylamayýn
Sahi ne oldu muhabbete
Müdara bakýþlar çehrelerde dolaþýyor
Ahlaksýz gýrtlaklar çamurlu sularla ýslatýyor
Hala koynumun üzerinde hicap hala silmedim izleri
Silmeyeceðimde
Býrak çekil kendi köþene
Manevi korkular kundaklar o gün beni
Binlerce hüzün örer umutlarýndan
Yürekte saklý kalan hatýra saðanak yaðýþlý gecede ýslak
Acaba hayallerinin adý neydi?
Kahýr yüklü yüreðim gözlerim gibi aðlayacak
Sende söyleme bir tek kelime
Çaresizce aradýðýn çaren deðil
Çýðlýk çýðlýk bütün yakamozlar uyandý
Ben yolculuk yapacaðým kendi ruhuma
Hadi göðsümün sýðýnmacýsý
Hadi yüreðim!
Artýk buralarda duramam!
Hey gönlüm!
Ya gel benimle ya düþ göðsümden
Sýrra kadem basarak gidelim görünmez bir kýtaya
Hilesi hurdasý olmayanlar ülkesine
Topladým gönlü heybeme
Bahtýma lanet okurum
Kýzmayýn sakýn, þöyle bir laf etti
Silin sözlerden italik harfleri
Dikenli sözlerin sarf ettiði gibi
Dilimin pimini çekiyorum
Bir þiir gecesine katýlacaðým
Ruhumu termiye edeceðim
Anlat bana
Ben yeni duydum
Kaçmak kurtuluþtur diyorsan þayet
Vereceðim karar, senin gerçek dileðin
Ayrýlýk bir yana çekiþtirmiþ, yürek bir yana
Bir sabah fýrladým yataktan
Açtým tüm perdeleri pencereleri sonuna kadar
Efil efil nahif rüzgârla ayrýlýk dolmuþ içeri
Islýk çalan rüzgârýn parmaklarý dokundu saçlarýma
Bir daha bak anýlarýna demiþ usulca
Eskiyen bu þehir ardýnda
Sen bana bak, ben sana, öyle çýk yola
Bazen ayrýlmak terk etmek demek deðil
Güz örtülü sessiz bir bahar
Þu hazan sabahýn erinde, melal içimde
Saatler beþ geçmiþ olacak sekizi
Veda hakkýmý kullanýyorum
Gülecek arkamdan doðduðum bu þehir
Tevazu kýlýklý sözcükler bedbin
Dünyanýn yanaðýnda bir damla
Utanç
Yeni insanlarýn þehrinde
Mesut güfte keman yayýnda titrek titrek
Gitti Gelmeyecek…
KAYIP YALDIZ
______________________________ Gönül ne özlediðini biliyormuþsun
Ne diye?
Dostun tezgâhýnda ahlak kanununu okutan sözü
Dillerin kaybettiði özü
Namuslu bir kitap gibi
Rüzgâr dilediðimi ede dur
Kendine katarak
Sal üzerime sevda bulutunu güneþten çaldýðý ay ýþýðýný
Gel gör ki yüreðinin ne kadar önemi var artik biliyorum
Ama o senin
Seni sevdiði için
O gider, bu gider, þu gider
Tek dostun var?
Madara ve riyakâr yüzlere inat!