Bir býçak gibi saplanmýþ benliðime yalnýzlýk,
Aðlayacak sanma bu öksüz gecelerime,
Þair aðlamaz unutma!
Mürekkep döker kaðýtlara yaþ yerine.
Biliyorum ellerim yetim gebe karanlýkta,
Doðum sancýlarý fýþkýrýyor yüreðimden.
Yemyeþil gözlerin yok biliyorum,
Darda kalan hayalin o eþsiz gecelerde,
Þimdi bir göçmen kuþu, uçuþuyor saçlarým.
Ýsmini andýðým o sessiz eski gecelerde.
Yanaklarým çökmüþ kalbim parça parça,
Can çekiþiyor o eski kaldýrýmlarda......
Sanma ki çaresizim, yinede eziðim,
Dert ortaðý tabiatým var benim..
Aþk kokulu çiçeklerim, yemyeþil yapraklarým var..
Yalnýzlýðýma ben deðil, bil ki mýsralar aðlar! ! ! !
Daðarcýk / Ardahan - 20 Mart 1978
Ferah Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.