KOCA USTA
Gün doðar “Bismillah” açar dükkaný,
Helal rýzk peþinde o koca usta…
Dükkan nedir sanki bir hak kapýsý,
Hak-ký hak etmeye, o koca Usta…
Öyle bir girer ki, titrer atölye,
Hükmeder bakýþlar, bakýr, demire,
Öyle bir okþama çeker çeliðe,
En büyük aþklarla o koca usta…
Elleri ne kadar kaplarsa nasýr ,
Demiri döverken dinlemez hatýr,
En küçük bir duygu onu aðlatýr,
Geçiremez gönle söz koca usta…
Giyer tulumunu geçer tezgaha,
Gönlünden niyazlar yapar Allah’a,
Bazen bitmez iþi kalýr sabaha,
Akþama yorulmaz o koca usta…
Yað pas olur çalýþtýkça elleri,
Bir kerpeten gibi büker telleri,
Yýllardýr yer alnýndaki terleri,
Emeðe saygýlý o koca usta…
Memleket neslinden bekliyor hizmet,
Memleketi için çekecek zahmet,
Bir dükkaný var ya, en büyük nimet,
Külfetin çekecek o koca usta…
Sakalýna düþmüþ, artýk beyazlar,
Baharý tüketmiþ, artýk ayazlar,
Ardýndan geliyor; bir,bir çýraklar,
Gururla göðsünü ger koca usta…
12.06.2007
Necati ÞÝMÞEK
Ankara
Her sabah yýllardýr gerek çalýþtýðým þirketlerde, gerekse þu anda kendi þirketimde sabahleyin dükkan açma hazzýný kimseyle paylaþmamaya azami gösterdiðim özen den yola çýkarak bu þiiri yazdým... Ahilik geleneðinin devam etmesi en büyük dileklerimden dir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.