MEĞER...
Yürürken aniden yoluma çýktý,
Alnýma yazýlan kadermiþ meðer…
Kaþlarýný çattý, boynunu büktü,
O da gizli, gizli severmiþ meðer…
Koklamaya deðer çiçek gibiydi,
Bu baðýn açacak en son gülüydü,
Gözleri çok güzel, sevgi doluydu,
Bana gizli, gizli bakarmýþ meðer…
Koþarak gitti de kayboldu gözden,
Mis gibi bir koku yayýldý özden,
Cayar mý bilmem ki verdiði sözden,
Hergün gizli, gizli söylermiþ meðer…
Pýnara eðildi, dokundu dudak,
Al, al olmuþ yandan bakýnca yanak,
O kara gözlere hak mý aðlamak?
Her gün gizli, gizli dökermiþ meðer…
Oturdu yemyeþil çimen üstüne,
Bir türkü tutturdu kendi, kendine,
Soramadým neden, acep derdi ne,
Her gün gizli, gizli çekermiþ meðer…
Çok uðraþtým söylemedi adýný,
Olurmuydu hayatýmýn kadýný,
Feleðin sunduðu aþk þarabýný,
Hergün gizli, gizli içermiþ meðer…
Necati ÞÝMÞEK
12.06.2007
Necati ÞÝMÞEK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.