âmâ kuyularda kaldý, þerha þerha ayak izlerin
aþk sersefil avare
bir harf ver
seni tarif edeyim
-onurlu bir þekilde kýyamadýðým ýslak gözlerimden geçen altý çizili aþkýmý alýp /Yusuf düþleri büyütmekten vazgeçip /nefessiz hecelerde aþkýn susmak olduðunu bileyim-
küskün çocuklar gibi hiç aðlatmadým ayaz satýrlarda
parçalansa da girdap hecelerde ellerim
buz kesmiþ yollarýna tuz basmadým
eteðimde birikse de deþifre olmuþ bulaþýk sancýlar
hüzünlü yaz(g)ýlara çýð düþtü
gizlemek mümkün deðilmiþ
seni sevmenin bedelini aðýr ödüyorum...
Karadenizin hýrçýnlýðý gibi en deli zamanýmda tanýdým seni
esaret altýndaki tebesümde kýrk yýl kalasýn diye
aldýrmadým, sýrattan ince idam mahkumu sitemkar hislere
sýcaklýðýn / kurþun dökülmüþ genzimde
kör býçak gibi bilenir
sessiz nefesinin kývrýlan her noktasýnda
seni sevmenin bedelini aðýr ödüyorum...
sökülesi hayat heybesinin finaline koþarken
hayat acýmazsýzca kullandý neþteri
kýrýlan aynalarda derme-çatma oldu yüzüm
her aný pusuda / cehennem
talan olmuþ taze ölüler gibi üzerim çakýl taþý doldu
ütülü çarþaflar gibi saklasam da / ecelimi
billahi
seni sevmenin bedelini aðýr ödüyorum