Ömrün geçit vermez karlý doruklarýnda, Yollar, yýllar geçtim de güle aðlaya; Ýçimi titreten bir sesti hüzün... Her doðan günle baþlayan, Her düþen yýldýzla son bulan, Ah o kadrini bilmediðim yýllar... Ve iþte böyle kalakalýrsýn. Kýrýlýr kolun, kanadýn; daðýlýrsýn Suyunu sebil ettiðin gönül çeþmende... Eserken deðer bilmez hayýrsýz rüzgar. Kim bilir ne oldu, neyi deðiþtirdi gece?
Bir cenaze geçiyor içimden, Bedenimde hazin bir sûkut... Bakýþlar yargýlýyor her pencereden, Bense iki ayaklý yürüyen bir tabut. Dünyanýn yüzü kirli, saçlarýysa darmadaðýn. Nafile isteyiþim, geçen yýllarý döndürmeye. Geceye dur deðiþim boþuna... Güneþ yine doðacak birazdan, Hep kalacak bilirim yüzümde ki izlerin...
Dövüþmesem de kendimle artýk Savunmaktan yoruldum. Zaman geçip gitmiþ olacak avuçlarýmdan. Acýlarla sarmaþ dolaþ yorgun yüreðim...
Kalabalýk bir þehirden geçmiþim, Ne bir söz kalmýþ benden, ne de bir dize þiirim... Gözlerimden boþ yere dökülen yaþlar, Ölen duygularý geri getirmez ki Bu acý haykýrýþlar! Daðýlýr yerle yeksan yüzüme sözlerin, Gökte bir ruh þimdi, bu deðersiz bedenim. Sosyal Medyada Paylaşın:
leydican Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.