bir ölüm haberiyle açtým sabaha gözlerimi bu öyle birþey ki onsuz uyandýðýnda sol yanýn sýzlar gözlerin musluk olur damlar da damlar sen istesende istemesende bu hayat böyle doðar büyür ölürsün yada ölürler sen sadece seyredersin elinden hiç birþey gelmez öyle korkardým ki en yakýnýmada sýzacak bu ölüm denen melet diye ama gün geliyo yakýnýndakileri deðil seni bile buluyo karþý koyamazsýn ki çýkarý yok yazýldýysa kaderin ses çýkarmadan gideceksin sen giderken geride býraktýklarýn bin kere ölücek gecelerce aðlayacaklar belkide bir lokma geçmeyecek boðazlarýndan ama geri getirir mi ki seni korkuyorum hemde çok gözlerim isyan etmek istiyor bazen sus diyorum yazýlmýþsa bizede oynayýp gitmek yakýþýr elimizden gelse yapmaz mýyýz sanýyorsun peki ya sen kim ister seninle gelmeyi bu sefer sýra kimde hangi yürekleri daðlayacaksýn hangi meçhul sokaklara sokacaksýn o canlarý eðer sonunda ýþýk varsa al bnmde canýmý al da o canlarla canlansýn bedenim yeniden Sosyal Medyada Paylaşın:
hanife_ozdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.