araladýðý kapýdan, soðuk temasýdýr hayatýn
ve sessiz ürperiþidir þafaklarýn
susturup mavi ufku
bir dal ölüm sarkýtarak içine
ya kýrýlacak, çarparak
ya da sürüklenip yok olacak
anlamsýz örgüsünde yaþamýn
saçlarý baþak sarýsý
yapraklarýný kýraðý damlalarý süsleyen
serin sularda yüzüyor teni
kýyýcýðýna güneþ düþse sevinmez
sessiz bir vaveyla, tükeniþe tanýk toprakta
ellerinde güz kokulu akþamlarla
baþý düþmüþ göðsüne
boynu bükük zambak
sus diye haykýrýyor gökyüzü
üstüne gölgesi düþen bulutlar bilir
mayaladýðý kederin gürleþmesidir fýrtýnalar
bilir ki, ayazýn baðrýndan gelir
usulca çalkalanýr acý
sýzlayan bir nehir akar
dalgalara kafa tutar gözyaþlarý
dudaklarý yoktur baharýn, almýþ öpüþlerin en güzelini daðlar
dokunmak istese saçlarýna, kör noktasýdýr hayatýn
bir deprem içten içe çeker küreklerini
asi bir mevsim dökerek kirpiklerine
varsýn, zaman kendini arayadursun
varsýn, ömrünün adý yalnýzlýk olsun
göðsüne ayaz vuran
kanamaya baþladý mý yüreði,
bu hayat nereye götürür yaralýlarý
hangi tarihe yazýlsan, boynu bükük zambak
o gövde artýk senin deðil, bilmelisin
ölmektir, ardýndan koþtuðun düþten uyanmak
Müsade Özdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
BAYRAĞIM Evlat Acısı Üzgünüm ! Öl Benimle İsmihan Jiyan Gidiyorum Bu Şehirden Sanatkârane... Seni Yaşamak Var ya Dostum Yanılgı ! Ölüm Üşümesi