Gece bir sýr gibi içimi aydýnlatýrken,
Ben hala kuytu karanlýklarda mahsenim
Bir zifiri demir pasý kavurdu içimi
Bir de içimde oynaþan yaldýzlý gecelerin parýltýlarý
Kimsenin görmediði, bakarken bile
Gözlerini kaçýrdýðý
Kimsenin gezmediði, adýmýný atmaktan korktuðu
Tanýdýk yüzlerle karþýlaþtýðý
Bilmedik kalplerde Mevsimler bilirim.
Bilirim ki görmez, herkes o iklimi
Herkes tatmaz o denizdeki tuzlu sudan
Bilirim ki Vedalar, ayrýlýklar hatýrlatýr insanlara
Sevgileri, deðerleri, özlemleri...
Bilirim ki insanlar bilse de yüreklerini
Kaplayan o karanlýk gurur yüzünden
BÝLMENÝN BÝLMEZLÝÐÝNDEN Gelirler.
Herkes görmez
Elimizin altýnda bulunan hazineleri
Kimse ellemez
Hayat bir fener deðil midir?
Zamanla aydýnlanýp zamanla sönen
Mavi derinliklerde, bir gözün gördüðü iklimde
Yüreði insan kokan sevgi kokan bir bedende
Mümkün sözler dilimde
Ulaþýlmaz yollar var önümde
Hangi çýkmaz yol götürür beni?
Gerçeðin ötesinde Düþlediklerime...
Gece bir el gibi boðdu yine beni
Bense mahsenimde
Kadife rengin dolaþtýðý bende
Kanýn, kanlarýn, kanlarýmýzýn rengi
Býçaðýn deriden kaydýðý anda
Ýntihar hesaplaþmalarý ile düþer damlalarý,
Bir, iki, üç...Derken
Gözlerimde bir ürkeklik
Yüreðimde içten içe bir boþluk
Dibe çeker beni...
Ay tepemde bilirim,
Çünkü seslenir her akþam bana
Gecelere arkadaþ olayým diye
Büyülü bir yanlýzlýk belki de...
Ben sevmem Güneþi, aydýnlýðý
Karanlýklar çökmüþken içime
Sevmem yanýlgýlarý
Sevmem baþka zamanlarda buluþmayý
Bildiðim deðerlerle örtüþmeyi
Bir esirim ben, bu yangýn çölünde.
Tutuþturacak ne bir meþale
Ne de Serabý arýyorum
.......................
Düþ ve acý benimkisi...
Tülay MERT
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.