Çivisi Çıkmadan..
Kendini, karþýsýndakini, çevreyi, hayatý anlamak.
Tarihin ve zamanýn farkýnda olmak.
Anlamak; çözüme atýlan ilk adým.
Anlamak, aklýn varlýðýný ve ne iþe yarayacaðýný kavramak.
Karþýlaþýlan olaylara, insani yaklaþýmda bulunmak.
Kendi kapasitesinin ýþýðýnda yapabileceklerinin farkýnda olmak.
Kimim? Neyim?
Nereden gelip nereye gidiyorum?
Neden düþünüyorum?
Sen ne düþünüyorsun? Ben ne düþünüyorum?
Doðruyu ve güzeli kim düþünüyor?
Dað gibi biriken ve; beni, ailemi, ülkemi, sosyal hayatýmý buhrana sokan problemlerin kaynaðý ne?
Milli sorunlarýn muhatabý kim?
Ve anlaþýlmayý bekleyen bir millet!
Viyana’dan beri boynu bükük, gözü yaþlý Türk Milleti…
Kendini anlayacak, derdini dinleyecek
Bir lider, bir aydýn beklemekte.
En son bir Atatürk dinlenmiþti bu derdi.
Gençlere emanet etti ya…!
Saðýr, görmeyen, hissetmeyen dünün gençleri…
Zevk, eðlence partilerinde gününü gün eden yarýnýn ihtiyarlarý…
Makamý, parayý bulan uzaklaþmýþ…
Kendinden, insanlýðýndan, öz deðerlerinden, kültüründen, toplumundan uzaklaþmýþ…
Önce; öz deðerlerini Batý’dan saklamýþ utanarak,
Sonra sakladýðý yeri unutmuþ…
Þimdilerde ise hiç aramaz olmuþ.
Milletinden utanan yeni nesiller…
Kültürüne yabancý, alaycý sanatçýlar…
Kendi kabuðunu beðenmeyen aydýnlar…
Ýki laf etmeyi ticarete döken siyasiler…
Ve sorunlarýn nedenlerini, nerede aramasý gerektiðine karar veremeyen bir millet!
Dene babam dene…
Üç asýrdýr deniyoruz, elimizde ise üç-beþ anahtar.
Ne anahtarcý aklýmýza geliyor, ne kilit!
Kapýnýn açýk olma ihtimalini ise deneyenimiz bile yok!
Kulaklarýmýzý ne kadar týkasak,
Gözlerimizi ne kadar kapamaya çalýþsak,
Ne kadar görmezden gelsek de
Ülkemizde bir yangýn var.
Bir yanlýþlýk var gidiþatýmýzda…
Acý haberleri televizyonlarda, gazetelerde duyuyor, okuyoruz.
Þunun baþýna þu gelmiþ, bunun baþýna bu gelmiþ.
Bir zamanlar sadece uzaklardan duyduðumuz vahþetin ve ahlaksýzlýðýn çirkin yüzü;
Mahallemizde, okulumuzda iþyerimizde mekân tutmuþ durumda.
Ülkenin sorunlarýna, komþunun, mahallenin sorunlarýna sýrt çevrilerek mutlu olunamaz.
Kýsacýk tatillerde kendinizi sahillere, ege adalarýna atabilirsiniz.
Ama kendinizi kandýramazsýnýz.
Marifet güzel yerlerde yaþamak deðildir,
Yaþadýðýnýz yeri güzelleþtirmektir.
Ýstanbul’un taþý topraðý altýn dedik, yedik bitirdik!
Þimdi nefes almak için ver elini Antalya.
Þunu unutmayýn;
Göz yumduðunuz, duymazdan geldiðiniz sorunlar
Bir gün gelir sizi Antalya’da da bulur.
Rotasý olmayan, pusulasý çalýþmayan bir gemi
Denizde nasýl yol alabilir ki?
Fert ve toplum olarak rotamýza karar vermek,
Ve senelerdir pusulamýzýn çalýþmadýðýný görmek zorundayýz.
Bir melek gelip; yarýn akþam öleceðimizi bize bildirse.
Son günümüzü nasýl geçirirdik acaba?
Kendi adýmýza, ailemiz ve ülkemiz adýna neler yapardýk acaba?
Makamlarýmýz, güvendiðimiz servetlerimiz gözümüze görünür müydü?
Unutmayalým;
Sular yükseldikçe balýklar karýncalarý yer…
Sular çekildikçe karýncalar balýklarý yer…
Kimse bugünkü imkânlarýna, makamýna, etiketine güvenmemeli.
Çünkü kime ne olacaðýna
Ancak tarihin akýþý karar verir.
Yapabileceklerimiz..
Yapmak istediklerimiz..
Yaptýklarýmýz…
Hâlbuki bundan 20 yýl sonra,
Yaptýklarýmýz için deðil, yapamadýklarýmýza üzüleceðiz.
Dolayýsýyla ruhumuza vurduðumuz kelepçeleri çözelim.
Yapabileceðimiz kadar söz verelim.
Sonra söz verdiðimizden daha fazlasýný yapalým.
O kadar doðru konuþalým ki hatýrlamak zorunda kalmayalým.
Baþlamak için en uygun zamaný beklersek hiç baþlamayabiliriz.
Þimdi baþlayalým!
Þu anda bulunduðumuz yerden, elimizdekilerle baþlayalým.
Deðiþime ilk önce kendimizden baþlayalým.
Düþüncelerimiz deðiþirse, biz deðiþiriz.
Biz deðiþirsek toplum, ülke deðiþir.
Günlerimizi sadece para kazanarak ve harcayarak geçirirsek,
Bir gün gelir, bir de bakarýz
Kaybettiðimiz þeylerin satýn alýnamayacak kadar deðerli þeyler olduðunu anlar ve üzülürüz.
Mutlu olmak istiyorsak,
Ýlk önce bir baþkasýný mutlu etmeliyiz.
Fiziki görünümüz için her gün baktýðýmýz aynalara,
Ruhumuz için de bakmalýyýz.
Bugün kendim için, ailem için, ülkem için neler yapacaðým.
Hangi güzellikleri yaþayacaðým ve yaþatacaðým.
Aksi halde aynalarda görmek istediðim hayat ile
Yaþadýðýmýz hayat arasýndaki fark sürekli açýlýr gider.
Acýnacak halimize bir gün gelir aynalarda güler.
Türkiye bizim aynamýz.
Ekonomimiz, siyasetimiz, medyamýz…
Sokaðýmýz, okulumuz, okuma oranýmýz bizim aynamýz…
Nasýl bir ülke görmek istiyoruz?
Hangi güzellikleri yaþamak istiyoruz?
Karþýmýzda ayna…
Ülkemizin çivisi çýkmadan anlayalým.
Harekete geçelim.
Yoksa aynamýzda aðlar, anamýzda…..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.